دیدن از این لحاظ برای ما اهمیت داره که معمولاً یک تصویر از اشیا و پدیده ها،  نزدیک ترین و درست ترین راه برای درک خصوصیات اونهاست. یعنی اگه بخوایم بین دیدن تصویر یک شی و شرح و توصیف اون راهی که مخاطب رو زودتر به هدف می رسونه انتخاب کنیم؛ کاملاً مشخصه که وقتی توصیفی از یک شی رو می شنویم در ابتدای امر شاید متوجه بسیاری از  ویژگی های مورد نظر شی مورد نظر نشیم یا اصلاً نتونیم ماهیت اون رو درست حدس بزنیم، اما با دیدن تصویر آن شی در کوتاهترین زمان پاسخی درست خواهیم داشت.

  یعنی تصاویر می توانند حاوی اطلاعات مهم توصیفی باشند. درست مثل تصاویر روی دیواره های غارها یا ظروف و اشیائی که از روزگاران قدیم به جا مونده و در حال حاضر بعد از گذشت چند هزار سال اطلاعات مهمی رو به ما منتقل می کنند.

عمل دیدن چگونه صورت می گیرد؟

انسان به واسطه توانایی هایی که داره با جهان اطرافش ارتباط برقرار میکنه؛ مثل دیدن، شنیدن و یا حس بویایی که از میان این توانمندی ها حس بینایی و قدرت بینایی به انسان برای دیدن جهان پیرامون کمک می کنه. باید گفت وجود چند عامل  در کنار هم لازم و ضروریه تا بتونیم اشیا و محیط اطرافمون رو ببینیم و عمل دیدن صورت بگیره.

•  چشم

چشم ها عضوی از بدن هستند که در صورت سالم بودن عمل دیدن توسط اون ها انجام میشه. اما خب عمل دیدن به همین جا ختم نمیشه و به غیر از چشم عوامل دیگری هم نیاز هست تا در کنار هم این فرایند به نتیجه برسه.

• نور

اگر نور وجود نداشته باشه؛ جهان اطراف ما در سیاهی و تاریکی مطلق فرو میره. بنابراین بدون وجود نور با وجود داشتن چشم هم قادر به دیدن اشیا نیستیم.

در کنار چشم و نور  وجود عوامل دیگری لازم و ضروری هست. مثل اشیا که نور پس از برخورد به اونها بازتاب بشه و به چشم ما برسه و در نهایت باید پیام هایی بصری از طریق چشم به مغز توسط اعصاب بینایی برسه. این پیام های بصری شامل اطلاعاتی درباره خصوصیات ظاهری اون شی مورد نظر مثل رنگ تیرگی و روشنی اندازه و جنسیتش هست.

همانطور که گفته شد الهام از طبیعت یکی از ویژگی های بارز هنر تجسمی به شمار میره. به طور مثال یک طراح، نقاش یا یک عکاس به طور مستقیم، با طبیعت و محیط اطرافشون ارتباط دارند و همین ارتباط بین هنرمند و طبیعت هست که خلاقیت و نوآوری رو در هنرمند بارور و شکوفا می کنه. پس قدم اول برای شما می تونه هنر خوب دیدن و برقراری ارتباط با محیط پیرامونت باشه.

عمل دیدن یک واکنش طبیعی و خود به خود هست که چشم در مقابل انعکاس نور از خودش نشون میده و ما به طور طبیعی رنگ، شکل و سایر خصوصیات و ویژگی های اجسام و پدیده های اطرافمون رو می بینیم. بین دیدن روزمره که همه انسان های بینا یعنی دارای قدرت بینایی نسبت به اطرافشون دارند؛ چه سرشون گرم  به کارهای روزانشون باشه چه نباشه؛ و دید هنرمندانه تفاوت وجود داره.

یک هنرمند با دقت و لذت بیشتری با اطرافش ارتباط برقرار می کنه، بارها و بارها و شاید ساعت ها و روزها به عناصر طبیعت خیره میشه، لمسشون میکنه، حس شون میکنه و ویژگی هاشون رو به ذهن می سپره و در نهایت اون خلاقیتی که برای خلق یک اثر هنری نیاز هست بارور میشه.

در واقع میشه گفت نگاه هنرمندانه یک نوع مهارته که باید قبل از هر چیزی اون رو در خودت تقویت کنی. برای بهتر دیدن باید به جهان اطرافت به عنوان بستری قابل پرورش برای خلق اثر هنری نگاه کنی. حتی در بیشتر مواقع برداشتی که یک هنرمند از دیدن یک درخت داره؛ با تصویری که یک انسان عادی میبینه متفاوته و این همون دید هنرمندانه، بدون داشتن ذهنیت قبلی از اشیاست. زیرا شما به عنوان هنرمند تصویری که در لحظه  دریافت میکنی رو در ذهن خودت می سازی و از ترکیب واقعیت و ذهنیت خودت به اثر هنری دست پیدا میکنی.